Strona:PL Jan III Sobieski król Polski czyli Ślepa niewolnica z Sziras.djvu/167

173

JAN III SOBIESKI.

---

 Co znaczył ten hałas? Co zwiastowały te zbliżające się z oddalenia odgłosy rogów?
 Niepewność i oczekiwanie malowały się na wszystkich twrarzach.
 Król powstał.
 Kilku mężczyzn wpadło do sali.
 — Przybywa! zwyciężył! Jan Sobieski powraca z jeńcami i trofeami! Odniósł świetne zwycięstwo! Doroszenko zupełnie pobity! — wołano.
 Kasztelan zamku utorował sobie drogę pomiędzy tłumem gości i w radosnem wyruszeniu ukląkł przed królem i królową.
 — Radosny nam dzień nastał, — rzekł wzruszonym głosem, — hetman Sobieski właśnie przybył do bram Krakowa i tysiącznemi głosy witają go tłumy! Przyprowadził dziesięciu związanych i okutych atamanów Doroszenki! Jeńcy których liczba wynosi tysiące, znajdują się przy jego zwycięzkiem wojsku! Dwróch chorążych niesie zdobyte sztandary pobitych i rozproszonych kozaków!
 Kasztelan zamilkł. Wzrastając z każdą chwilą, jak szum zbliżającego się morza, coraz wyraźniej grzmiały radosne okrzyki tłumu.
 — Chwiała ci, Janie Sobieski! Niech żyje dzielny hetman! — wołano.
 W sali na górze wieść o tem niespodziewanem zwycięstwie wywołała także niepodobną do opisania radość. Król, który wiedział zbyt dobrze o grożącem mu niebezpieczeństwie i pojmował, że ten nagły i niespodziewany zwrot największy pożytek mu przyniesie, ze łzami radości przyjął tę pomyślną wiadomość.
 — A więc cieszmy się wszyscy razem z ludem! — zawołał, — na koronę moją, ten, którego mamy uczcić, zasłużył na to!
 Zapał radosny ogarnął wszystkich obecnych w sali, tylko prymas, kanclerz Pac, Jagiellona, i hetman polny litewski, Pac, nie podzielali tej radości i trzymali się na uboczu.
 Rogi odezwały się tuż pod zamkiem.
 Plac przedzamkowy rozjaśniły setki pochodni światłem, równającem się dziennemu.
 Jan Sobieski zajechał na koniu przed zamek, otoczony swoimi podwładnymi i strażą przyboczną, która prowadziła jeńców i trofea. Tutaj oczekiwał pozwolenia, ażeby mógł wjechać do zamku.
 Król Michał, prowadząc pod rękę swoją młodą małżonkę, wyszedł na balkon zamkowy i powitał powracającego zwycięzcę, wobec tłumnie zgromadzonego ludu.
 Zwycięstwo Sobieskiego zamieniło uroczystość dworską w powszechną uroczystość ludową.
 Król kazał prosić bohatera do zamku.
 W sali otworzono szpaler dla niego.
 Król Michał i królowa zajęli swoje miejsca na podwyższeniu.
 Dźwięki rogów napełniały powietrze.
 Nastąpiło wspaniałe widowisko.
 Dwóch przybocznych dowódzców podkomendnych Sobieskiego weszło naprzód na salę, niosąc zdobyte sztandary i składając jen nóg króla i królowej.
 Dźwięki rogów napełniały powietrze.
 Nastąpiło wspaniałe widowisko.