Strona:PL Jan III Sobieski król Polski czyli Ślepa niewolnica z Sziras.djvu/214

 220

JAN III SOBIESKI.

---

rzeczeń. Tron polski nie wakuje i Sobieski, straszny wódz Polaków żyje, — odpowiedział Kara Mustafa.
 — A jednak więcej niż pragnąłeś, przynoszę ci potężny wezyrze! Wkrótce twa ręka i twa wola będzie kierowała losami wielu ludów! Twój najdostoj niejszy monarcha nie ma powodu obawiać się Polski! — odpowiedział kapłan indyjski.
 — Dumne to słowa, kapłanie! Jak je mam rozumieć, — zapytał wezyr.
 — Wszystko co się dziać będzie w Warszawie i Krakowie, będzie ci przezemnie donoszone! Moja wola... nie, twoja wielki wezyrze, będzie panowała w Polsce, — mówił Allaraba dalej. — Może powątpiewasz o mojej potędze? Może nie chcesz polegać na mej sztuce?
 — Przyrzekłeś mi skarby polskiej korony, przyrzekałeś mi, że moja ręka będzie kierowała losami wielu ludów.
 — Przyrzekam ci jeszcze więcej, potężny wezyrze! Krótko jeszcze bądź cierpliwy, a najwyższe stanowisko posiądziesz!
 — Jakież to! — zawołał Kara Mustafa, rozkoszując się tą myślą, — wymień je.
 — Jeden jest tylko jeszcze wybór dla ciebie: albo musisz obalić Achmeda Koeprili, wielkiego wezyra, albo on cię obali i zniweczy.
 — Koeprili jest moim dobroczyńcą, kapłanie!
 — Eunuchy jego szpiegują cię!
 — W jakim celu?
 — Pytasz się?... Aby wiedzieć o każdym twoim kroku i czynie! Mówię ci: strzeż się Achmeda Koeprili, wielkiego wezyra! — zawołał Allaraba potężnym głosem, — Achmed Koeprili postanowił śmierć twoją!
 Wezyr drgnął.
 — A w księgach niebieskich jest napisano: Po Achmedzie Koeprili Kara Mustafa będzie pierwszym, — mówił Allaraba dalej.
 — Po nim? — zapytał Kara Mustafa żywo, — po nim będę wielkim wezyrem?
 — Po jego śmierci!
 Ambicya i chciwość wezyra ujrzały się nagle tak blizkiemi celu, że pod ich wpływem gotów był zdecydować się na wszystko.
 Musisz obalić i zabić Achmeda Koeprili, ażeby zająć jego miejsce, wiel ki wezyrze! Posłuchaj mej rady, a uśmiechnie ci się najwyższa potęga i półświata padnie do twoich stóp!
 — A twoja nagroda, kapłanie?
 Błysk przelotny zaświecił w oczach Allaraby.
 — Nagrodą moją będzie, że będę ci towarzyszył i dopomagał radami, potężny wezyrze!
 — A więcej żadnej nie żądasz nagrody?
 — Bogactwa, zaszczyty, sławę, roz koszy, wszystko pozostawiam tobie, o panie. Allaraba pragnie ci tylko służyć! Ale jeśli odrzucisz jego radę, to się wynieść nie zdołasz na najwyższy szczebel!
 — Czegóż więc żądasz odemnie?
 — Niczego, prócz upadku Achmeda Koeprili!
 — Jest on w łaskach u padyszacha.
 — Tem świetniejszem będzie twoje zwycięstwo, potężny wezyrze. Podaj go w podejrzenie u sułtana! Zgub go!
 Kara Mustafa zdawał się wahać.
 — Zgub go! zabij! a zostaniesz wielkim wezyrem! — powtarzał Allaraba.