Strona:PL Jan III Sobieski król Polski czyli Ślepa niewolnica z Sziras.djvu/345

347

JAN III SOBIESKI.

---

złotem wykładaną szkatułką, pełną klejnotów.
 Przystąpił do Sassy i podniósł ją.
 — To wszystko twoje, — rzekł, — możesz się w to ubrać. Przywdziejesz kosztowne suknie i za dni kilka będziesz moją małżonką! Masz tu także najrżadszy klejnot, naszyjnik, który mi sułtan podarował.
 Był to staroegipski naszyjnik, który przed tysiącami lat ozdabiał córkę królewską.
 Sassa dotknęła zlekka i ostrożnie podarków.
 Gdy wzięła w rękę naszyjnik, poznała dotykaniem, że był zupełnie taki sam, jak ów, dla którego królowa Marya Kazimiera przedsięwzięła podróż niebezpieczną.
 — Dzięki ci, dostojny panie, nigdy jeszcze nie nosiłam żadnych klejnotów.
 — Dla mnie nie potrzebujesz żadnych ozdób, Sasso, kocham cię dla ciebie samej! Ale jako moja małżonka musisz je nosić i powiadam ci, że przewyższysz blaskiem małżonki wszystkich innych książąt i dostojników. Przygotuj się na dzień zaślubin! A nazajutrz po ślubie udamy się w podróż.
 — Dokąd, dostojny panie?
 — Car wysyła.mnie w poselstwie do króla polskiego.
 Sassa drgnęła.
 — Więc tam zostaniesz, dostojny panie?
 — Przez czas krótki... potem pojedziemy do Wiednia. Jest tam znakomity lekarz, Sasso. Każę go wezwać i powiem: Patrz, czy możesz przywrócić wzrok mej małżonce...
 — Chcesz to uczynić, dostojny panie? — zawołała ślepa niewolnica z łkaniem niewypowiedzianej radości.
 — Powiem do niego: patrz, jeśli możesz mojej ślepej małżonce dopomódz, żeby widziała niebo i ziemię, to dam ci dziesięć beczek złota i będziesz na całe życie godnym zazdrości bogaczem!
 — O! ty jesteś dobry! — zawołała Sassa i klęcząc przed księciem objęła go w nadmiarze szczęścia, — tak, teraz wierzę, że mnie kochasz! Teraz wierzę wszystkiemu! Żądaj odemnie życia, a oddam je chętnie!
 Książę pocałował ją w czoło.
 Powróciwszy do swoich pokoi Sassa, upadła na kolana i dziękowała Bogu za jego łaskę.
 Nazajutrz zajechał do dóbr księcia powóz podróżny.
 Wkrótce potem w starym zamku ukazał się hrabia Rochester.
 Sassa usłyszała głos obcy i poznała cudzoziemca.
 Książę Aminow przyjął hrabiego zimno i etykietalnie.
 — Pierwszy raz spotykamy się, panie hrabio, — rzekł, — ale u dworu w Moskwie słyszałem o panu. Wszak jesteś pan posłem angielskim w Warszawie?
 — Byłem, mości książę, ale zamierzam opuścić to stanowisko.
 — Czy jedziesz pan do Moskwy?
 — Nie, mości książę, przyjechałem tutaj jedynie do waszej książęcej mości.
 — Musi to być ważny interes, kiedy pana sprowadził tak daleko.
 — Ważny, tak ważny, że dla niego byłem już w Stambule, — odrzekł Rochester, — tak ważny, że dla niego gotów jestem do wszelkich ofiar.
 — O cóż to idzie, panie hrabio?
 — Idzie o łańcuch szczególnej wartości książę! Mam tajemny powód ubiegania się o ten łańcuch i nabycia go za jakąbądź cenę. Dlatego byłem w Stambule, dlatego przybyłem tutaj.