40. Światła i chleba. Dzieła III, s. 62 — 63. (Dla włościan. Wydawnictwo zbiorowe. Lwów, 1890, s. 37: Z fragmentów. I).
41. Słuchaj jeżeli. Wiersz ten odszukał wydawca dopiero po ukończeniu III i IV tomu (Liryków); z tej przyczyny nie mógł go umieścić w właściwym dziale i obecnie go tu podaje:
Słuchaj: jeżeli
W sercu się twojem owo płomię zbudzi,
Które odrazu zmienia wnętrze ludzi,
Że są na ziemi jak z niebios anieli;
Gdy geniusz, w bieli
Schodzący na świat, co się grzechem brudzi,
Rzeknie do ciebie: »Nic już nie wystudzi
W tobie iskry bożej, która w cud wystrzeli«
Ty przemieniony i dostawszy skrzydeł,
Nie pal, w zachwycie, swej duszy kadzideł
Z ambry i mirry,
Lecz wszystką siłą pędzla, dłuta, liry
Podnoś i równaj z sobą w górnym locie
Tych, co są w błocie.
(Dla włościan. Wydawnictwo zbiorowe. Lwów, 1890, s. 37: Z fragmentów II).
42. Nad światem, nad sennym, zabłysła. Dzieła III, s. 16 — 17. (Życie. Warszawa. Nr 41; 29 września (11 października) 1890 r., s. 709: Z melodyi wiosennych[1]).
- ↑ Por. Bibliografia II p. l. 1.
