Strona:PL Jan Kasprowicz-Dzieła poetyckie t.1.djvu/247

141

TYPY

 Za konających czytać w głos: »Tej jeszcze
  Udziel mu łaski, w tem życiu jedynéj,
  By śmierć miał prędką, potem przebacz winy,
 O Panie Jezu, aby go zawiodły
Anioły twoje święte do świętej dziedziny...«

 I jedna w rękę gromnicę mu wciska:
  Wziął, lecz w tej chwili wyrzucił ją z dłoni,
 Babę odepchnął od swego łożyska,
  Siadł nieruchomie i zaczął dokoła
  Błądzić oczami; ściągnął brwi u czoła,
 Jakby powieki skryć chciał w fałdach skroni,
I znów porusza wargą i coś szepnąć zdoła...

 »Jagusi żąda, nieszczęsnej Jagusi,
  Którą przed laty jeszcze wygnał z domu« —
 Tak, zalewając się łzami, wykrztusi
  Kosarczykowa — »posłałam-ci-ć po nią,
  Lecz i najlepszym nie zdarzy się koniom,
 Ażeby biegły ze szybkością gromu,
Potrzeba dnia całego, nim dotąd przygonią...

 Masz inne dzieci« — tak się zwróci k'niemu —
  »Klęczą przed tobą, przeżegnaj sieroty,
 Złóż na ich głowy swą rękę, by złemu
  Zastąpić drogę tą przeświętą zbroją,
  Błogosławieństwem rodzica...« Ukoją
 Snać go te słowa i wyrwą z martwoty,
Bo głów łkających dzieci dotknie ręką swoją.

 Lecz znów w tym samym zerwie się momencie,
  Jakby go kurcze porwały... »Innego —
 Rzeknę — tu nie ma ratunku; pieczęcie
  Spokojnej śmierci przyłożyć tu może
  Tylko Jagusia. Tak jest, mocny Boże!
 Abyś go zabrał do przybytku swego,
Wygnana tylko córka tutaj dopomoże«.