Strona:PL Jan Kasprowicz-Dzieła poetyckie t.1.djvu/262

156

JAN KASPROWICZ

  Nocą w tem gnieździe, tak ino wciąż marzy,
Czy znaleźć mu na piegi środka się nie zdarzy...

 Wreszcie mu jakiś dobry duch poradził,
  Że niby zawsze mocno jest skutecznem
 Przeróżne ziele; żeby się okadził
  Wiankiem święconym, a stanie się mlecznem
 Jego oblicze... Ano-ć nie zawadził
  Nigdy o kamień, kto usłuchał rady
 I w sam czas stanął w miejscu niebezpiecznem:
  Jak przykazały poczciwe sąsiady,
Wiechetek wziął wypędzać z lic plamiste wady.

 Ale wiadoma jest to rzecz na świecie,
  Że jak na kogo raz już wrogie losy
 Zagną swój parol, ten już nie uplecie
  Żadnej korony szczęścia na swe włosy...
 Szafran się rychło przekonał, że przecie
  W lekarstwie nieraz pomyłka być może:
 Kadzidło dobre, gdy bydlak od rosy
  Wzdmie się w lucernie, albo w innej porze —
Na piegi... ha! snać tego nie chcesz, mocny Boże!

 Próbował tedy na inne sposoby,
  Bo-ć chyba nigdy z tem się nie ożeni...
 Liść łopianowy, rwany nocnej doby,
  Moczył we wodzie wraz z garścią korzeni
 Tatarakowych, jako — do choroby!
  Musi być tęgość — mawiał — w tataraku!
 Wodą tą mył się: może się i zmieni
  Gęba co nieco... Ale ani znaku!
Et! lepiej się utopić, lub zginąć na haku!...

 I to nim jeszcze straszliwie rzucało,
  Że zczerwienione znacznie miał powieki;
 Ludziska w oczy gadali mu śmiało,
  Że jest jak królik, że powinien leki