Strona:PL Jan Kasprowicz-Dzieła poetyckie t.1.djvu/331

225

DWAJ BRACIA RODZENI

Tak ostygły przed czasem?... Nie w szmacie —
 Ty byś kazał mi chodzić w robronie...

Chustki-ś sprawiał francuskie!... Dlaczego
 Takeś zastygł przed czasem?... Nie w szmacie
Ja chodziła...« »Ty suko! niech strzegą
 Czarci twojej golizny! Niech na cię
Wszystkie spadną morówki! Do złego
 Kto mnie kusił?... co nocy... tu... w chacie?!!!«

»To dla synka...« »A! suko! niech spadną
 Na cię wszystkie morówki, do złego
Żeś skusiła... Dla synka!... Oj! składną
 Miałaś, suko ty, gębę... Weź tego —
Weź mi z oczu gadzinę szkaradną...
 A!... zrób rozdział!... Niech czarci cię strzegą!...

Jedno panem być musi w chałupie!...
 Masz to państwo!... Gadzinę szkaradną
Weź mi z oczu, inaczej rozłupię
 Jako szczypę na dwoje!...« Aż zbladną
Mu te wargi, aż zbladną, jak trupie,
 Gdy go w duszy te złości opadną...

A nie rzadko zjawiają się złości,
 Aż mu wargi te bledną, jak trupie...
Dobrych myśli, spokojnych tych gości,
 Nie powita snać młodszy w chałupie...
Hej! zapomniał braterskiej miłości —
 Złe w nim siadło, jak w jakiej skorupie.

Ni mu żona dziś w sercu, ni dziécię —
 Tak!... zapomniał braterskiej miłości,
Więc mu kołkiem stanęło już życie...
 Dawniej z roli miał tysiąc radości,
Dziś i rola — jak gdyby na zbycie,
 Rodzi kłosy, co pełne są — czczości...