Strona:PL Jan Kasprowicz-Dzieła poetyckie t.1.djvu/363

257

SALUSIA ORCZYKÓWNA

  Dość po grafie na dowód... »Początek
 Komedyi, które będą grane«,
  Rzekł dzierżawca... My w oczy dzieciątek
 Z ciekawości zajrzeli — podane
Na grafa tak, jak deszczu krople wykapane.

 Ponoć zrazu odegnać je chcieli —
  Gwoli takiej sromoty zapewne,
 Ale potem się na rozum wzięli
  I mówili, że to jakieś krewne
  Z obcych krajów i że łzy to rzewne
 Niby cieką — tak serce się żali;
  »Chłopy«, mówi Zakręcki, »naśmiewne,
 Lecz w tem głupie; szlachta-ć się dobrali —
Parlują to, lecz takiej mowy nie zaznali...«

 »A zaś grafy«, tłumaczył Kociński,
  To się nigdy nie zdradzą; umieją
 Skryć interes jak najbardziej świński...«
  Stara pani — różnie-ć o niej pieją,
  Że to niby z doktorem... z Kurzeją
 Nawet pono-ć, wiesz, co był pisarzem —
  Miała je tam pocieszać nadzieją;
 Coś je nawet wzięła za cmentarzem
W uściski i powiozła własnym ekwipażem...

 Wszystko-ć niby tak z przyzwoitości,
  Żeby ludziom pozamydlać oczy.
 A ludziska, jak zwyczajnie, prości:
  Siak i owak: ten i ów się boczy
  Że to niby jest hańba; tym mroczy,
 Powiadają, się w ślepiach; namolną
  Tamci mają znów troskę... Potoczy
 Ten i ów się do karczmy, wygolną
Wódczyska i poszepną: »tsia! tym wszystko wolno...«

 Alem ci też nagadał... Mój Boże!...
  Toć przebaczysz... Dusza też jest rada,