Strona:PL Jan Kasprowicz-Dzieła poetyckie t.1.djvu/389

283

SALUSIA ORCZYKÓWNA

  To my mieli ryby, różne śledzie
 I koszerne; prawie się nauczę
  Jeść z żydami... Patrzta, jedzie! jedzie
 Pan na koniu!... »Polską krowę tuczę«,
Tak mówi ta żydówka, »to są mleczne lucze«.

 A co? ojciec sprzedał tę cisawą?
  Szkoda! sprzedał... A ta wierzba stoi
 Za obórką? Paście trawą, trawą,
  Mleko lepsze... Wej! jak mnie się boi
  To panisko... A dy, niech też z twojéj
 Czarnej piersi, mój ty czarcie mały,
  Krew nie płynie. Cicho, to się zgoi...
 Zdrowaś Maryo, łaskiś pełna... Cały
Już pacierz... święć się imię... wiekuistej chwały...

 Toć u ciotki była Otrębina
  I kazała, że trza wybić z głowy,
 Że ma inną... Szczęśliwa godzina!...
  Zwiję sobie wianeczek rutowy
  I dam — ciotce... Bodaj cię niezdrowy
 Pomór zabrał, żeś tak w świat sierotę
  Precz wygnała!... Patrzta, Bergtalowy
 Dwór się pali... skry, jak gwiazdy złote...
A teraz bądźta zdrowi, już mam spać ochotę.

 Co daj Boże. Amen...« Osłupiałem...
  »Wy cóż na to?« »Tsia! co było czynić?
 Po Orczyka tak zaraz posłałem
  I powiadam: »Mikołaju, winić
  Cię nie myślę, ale, wiesz, przyskrzynić
 Łatwo palce — poszło tak i tobie;
  Chować dziecko, to nie gwizdkę linić
 Lub nakładać na wóz mierzwę... W grobie
Przewrócisz się, że córka w takiej jest żałobie...«

 A on w płacze... »Toć-em nie wyrzucił
  Jej ze serca... Ale cóż?... ci ludzie...