Strona:PL Jan Kasprowicz-Dzieła poetyckie t.1.djvu/391

285

SALUSIA ORCZYKÓWNA

 »Toć nie cedźcie takich słów! powiedzieć
  Lepiej zaraz po prawdzie«, odrzekłem.
 »Jak po prawdzie? dobrze jej tam siedzieć...
  Morderczyni! pozna się i z piekłem:
  W jakiejś zemście, czy szaleństwie wściekłem
 Żydowiątku podkręciła szyję.
  A z Berlina w piśmie tem rozwlekłem
 Zapytują, czy jej własne żyje?
W Będzinie, my pisali, krajs Świerków per Kije...«

 Kiedym przyniósł tę nowość do domu,
  To ci tego nie opowiem wcale,
 Jak nam było wszystkim... Jak od gromu
  Porażeni, wszyscy w gorzkie żale...
  Jędruchowi praca szła ospale,
 Głowę zwiesił; cud, że jeszcze orze;
  Stary Orczyk, jakby mył się w kale,
 Tak zesiniał... zmiłowanie boże,
Że żyje; dał też na mszę; mówi: »to pomoże«.

 Czekaliśmy, co się stanie daléj,
  Aż tu będzie temu z dwa tygodnie,
 Gdy »Nowiny« z poczty mi przysłali —
  Biorę, czytam: »List z Berlina. Zbrodnię
  Popełniła tu Polka« — ubodnie
 Mnie coś w serce — »Orczyk Salomeja;
  Nasi tutaj nie znali przychodnie
 Tej dziewczyny; jakaś ją zawieja
Przygnała do stolicy, co jest niby knieja...«

 Dla ubogich, prawda jest, jak puszcza
  Takie miasto; jak tam łatwo zbłądzić,
 A i zmarnieć na wieki!... Tam tłuszcza
  Nie ratuje nikogo... »Zarządzić
  Rozkazali śledztwo, by osądzić,
 Jak rzecz stoi«, czytam w tej gazecie
  Znowu dalej; »ażeby sporządzić