Strona:PL Jan Kasprowicz-Dzieła poetyckie t.1.djvu/393

287

SALUSIA ORCZYKÓWNA

  Tam, gdzie rozum się przyćmił; lecz śliny
 Nie są warci, którzy czasu tyle
  Każą czekać na wyrok, rodziny
 I niczego niepomni; w mogile
Toć lepiej, niż tak spędzać niepewności chwile!

 Powróciła... Pisali, że zdrowa —
  Niech Bóg broni przed podobnem zdrowiem:
 Jeszcze-ć pierwsza tygodnia połowa
  Przeszła nieźle; ale dziś — nie powiem,
  Jak mi ciężko, jakby kto ołowiem
 Starą pierś mi napełnił... przed tobą
  Była u nas — coś mnie przeszło mrowiem:
 Patrzy błędnie, rozmawia ze sobą —
Czyż koniec kiedy będzie z tą naszą żałobą?!...«

 V
 Nocy!... nocy!... władczyni ponura
  Serc zranionych i starganych duchów,
 Dziś mną całym owładnij, jak chmura,
  Gdy pogrąża śród swych mglistych puchów
  Jasne słońce!... Ze życia okruchów,
 Co tak ogniem przeczystym pałało,
  A dziś gaśnie za wrogich podmuchów
 Wolą, — utwórz, nocy! jeszcze ciało
I wlej twojego ducha, by zemstą gorzało!...

 W twoich cieni przepaścistym kojcu
  Bezlitośnej zbrodni płód się lęgnie;
 Lecz czem zbrodnia, gdy serce w ogrojcu
  Ach! na sztuki się krwawe rozprzęgnie?!
  Gdy, rozdarte, widzi, że nie sięgnie
 Nieb litośnych wylanemi modły?
  Krew grudzieje, w zimny kryształ tęgnie
 Na niebiosa, co całe wychłodły,
Na świat ten przeniewierczy, ach! na świat ten podły...