Strona:PL Jan Kasprowicz-Dzieła poetyckie t.1.djvu/420

 PIEŚŃ II.

 I.
 I czem rozpocząć pieśni księgę drugą?
  Czem sobie zjednać czytelników łaski?
 Ukorzyć czoła przed wielką zasługą,
  Co zwiała wszystkie pozłociste blaski
  Z muz helikońskich, dając im przepaski
 Z skóry kowalskiej lub też płótno szare
  Naokół bioder — a w rękę obrazki:
 Modele maszyn, cyrkiel, młot i miarę
I tak im każąc dźwigać snać piekielną karę?...

 II.
 Odkąd rzemiosło i przemysł »rodzimy«
  Przybrały haseł najszczytniejszych znamię,
 W karły się dawne zmieniły olbrzymy,
  A olbrzymami ci, co siedzą w kramie;
  Odkąd stan średni mówi chłopu »chamie!«
 Co niegdyś mawiać zwykł szlachcic wąsaty,
  Słusznie, gdy kark swój i poeta łamie,
 Kiedy rozwiewa swego płaszcza szmaty
Przed siłą, co lśni złotem, i co zbawia światy.

 III.
 Wszystko już było na tym grzesznym świecie,
  Powiedział niegdyś Ben-Akiba rabi,