Strona:PL Jan Kasprowicz-Dzieła poetyckie t.2.djvu/203

lud z tego jarzma, które kraj ten gubi —
wybawiaj lud ten...

Wchodzi drzwiami od dziedzińca:

STANISŁAW ŁĘTOWSKI.
 Panie pułkowniku!
Jędrek Mocarny, co był na prześpiegach,
wrócił i mówi, jako od Krakowa
z panem Jarockim idą już biskupi.
Mają się w drodze złączyć z Lubowieckim
i wraz uderzyć na zamek... Dzień jeden
lub dwa najwyżej, a będą przy fosach.

NAPIERSKI.
Trzeba ich przyjąć... Niech Jaśko Jarząbek
i syn wasz, panie marszałku, a zasię
wierny przyjaciel mój i druh, wraz z swymi
opuszczą zamek i pójdą naprzeciw
księżych dragonów. Trza im odciąć drogę.
Czepiec zostanie...

ŁĘTOWSKI.
 Za mało nas będzie...

NAPIERSKI.
A czem twe męstwo, marszałku?... Wystarczy!
Z czterykroć mniejszą garsteczką odparłem
szturm Jordanowy...

ŁĘTOWSKI.
 Kiedy ma wystarczyć,
to juści musi... Pożreć się nie damy.

NAPIERSKI.
Umocnić baszty i czuwać... Ja będę
gotów...

Łętowski odchodzi.