Ta strona została uwierzytelniona.
VI.
JUDYT.
|
I zawołała Abry swej, a zszedłszy do domu swego, złożyła z siebie włosienicę, i zewlekła się z szat wdowstwa swego, i omyła ciało swe, i pomazała się olejkiem wybornym, a ochędożyła włosy głowy swej etc.
Jud. X. 1. 2. A iż wiedzą synowie izraelscy, że obrazili Boga swego, strach twój nad nimi jest. — Nad to i głód przypadł na nie i przez suchość wody już między umarłemi są policzeni. Jud. XI. 9. 10. A iż się Bóg rozgniewał na nie, to samo posłana jestem, abym ci opowiedziała. Jud. XI. 17. ... i ucięła mu głowę. Jud. XIII. 10. |
— »O spiesz się, Abro! rozczesz włosy!
Kosztowną nardu zlej je wonią,
W błyszczące pukle zwiń nad skronią,
Z tyłu w dwie ciężkie zapleć kosy!
Nim słońce zgaśnie, zanim zronią
Górskie jałowce srebrne rosy,
