Że w niej utonął świat bezmała.
Aleluja! Aleluja!
Białym dziewicom z liliami
Posoka suknie białe plami,
By On miał wieczną moc nad nami.
Aleluja! Aleluja!
By On panował, hufce zbrojne
Z rozradowaniem szły na wojnę,
O śmierć czy życie swe spokojne.
Aleluja! Aleluja!
I szał po ziemi przebiegł siny:
W ręku rzemienne dyscypliny,
By On przemazał ludzkie winy.
Aleluja! Aleluja!
Z trzaskiem i dymem groźne stosy
Słały płomienny żar w niebiosy,
By świat rzeźwiły Jego rosy.
Aleluja! Aleluja!
W spiż Swego gniewu nad cmentarze
W dzień ostateczny trąbić każe,
By strach pobielił wieków twarze.
Aleluja! Aleluja!
O, jakie cuda się spełniły,
Gdy Pan słoneczny wstał z mogiły,
Mocą jasności Swej opiły.
Aleluja! Aleluja!
A iż nam boleść duszę mroczy,
Ku Twojej zorzy wznosim oczy,
Ona nad nami blask roztoczy.
Aleluja! Aleluja!
Strona:PL Jan Kasprowicz-Dzieła poetyckie t.3.djvu/222
Ta strona została uwierzytelniona.
