Świt już nad nami, a On między tłumem
Kroczy w głąb mroków... Chodź naprzeciw niego,
Zmieszaj się z czernią...
DUSZA WYGNANA Z RAJU.
A więc On się oparł
Twojej potędze?...
LUCYFER.
W Ogrodzie Oliwnym
Prosił Tamtego, ażeby mu odjął
Kielich goryczy, ale potem, cichy,
Wypił go do dna...
DUSZA WYGNANA Z RAJU.
Kielicha rozkoszy
Z rąk twych nie przyjął? On jeden... On jeden...
I idzie konać cichy i spokojny...
Idzie umierać, aby świat wybawić
Od tego lęku, który powstał z grzechu,
A który czułam przed chwilą... Ty lękiem
Więzisz przy sobie mnie, duszę... W rozkoszy
Z tobą lęk tylko przycicha, nie ginie — — —
TŁUM.
Ehej! ehej — —
CHÓR PATRYOTÓW.
Miriam w bęben uderzyła,
Izraelski skacz narodzie — — —
DUSZA WYGNANA Z RAJU.
On lęk chce wygnać z okręgu... On idzie
Umierać za mnie... On ma wiarę...
LUCYFER. Duszo! —
