Ta strona została uwierzytelniona.
DUSZA WYGNANA Z RAJU.
Niebiosa
nęcą mnie tamte i płonie
żądza skier innych, niźli twe — —
LUCYFER.
W mgławisku
mojego światła jest twe niebo...
Od ogrodów wchodzi
SŁUGA ŚWIĄTYNNY i młotkiem drewnianym puka do drzwi otwartych, oznajmując porę modlitwy:
SŁUGA ŚWIĄTYNNY i młotkiem drewnianym puka do drzwi otwartych, oznajmując porę modlitwy:
W porze
rannych pacierzy módlmy się — — —
Znika.
DUSZA WYGNANA Z RAJU.
Do Niego
módlmy się razem...
LUCYFER.
Idźmy stąd — —
DUSZA WYGNANA Z RAJU.
Tęsknota
moja zostaje i wzniesie swe dłonie — — —
LUCYFER.
Czas nam — — —
DUSZA WYGNANA Z RAJU z głębokiem westchnieniem:
Ach!...
Znikają.
