Ta strona została uwierzytelniona.
38.
Nayświętszéy w duchu zwiérzam się opiecę:
Wanda w obłoku tęczą zawieszona;
Siedmią barw stroyne roztacza ramiona,
Wznosi mię w obłok; w iakąż przestrzeń lecę!
Wzlatam nad gwiazdy, sam iak gwiazda świecę!
Im wyżéy iestem, tym wyżéy iest ona!
Lecim iak strzała myślą wypuszczona;
Mil tysiąc dla nas, co pomknąć powiece!
Z nami wokoło lecą iasne światy,
Coraz nam więcéy, więcéy światów tleie:
Zdybuiem wieki starsze niż karpaty,
Sto ócz ma każdy, i stém gór garbaty.
Ciągną za sobą różnych zmian koleie,
Przed niemi wieią chorągwią nadzieie.
