Ta strona została uwierzytelniona.
XVII.
Księżyca dawno poścignął zgon;
Jego pośmiertne zadanie:
Ludzkości świecić w noc ciemną.
Niemasz (powiecie wraz ze mną)
Równego nad to skonanie!
Chciałbym (wybaczcie tę gwiezdną chęć),
Gdy śmierć mi zawrze powieki,
Jak księżyc świecić ludzkości wciąż,
Na wieki świecić! na wieki!
