Ta strona została uwierzytelniona.
XIX.
Ziemskie obłoki — synowie tkliwi,
Krwią waszą matka ziemia się żywi;
Odmładza lica kroplami rosy,
Łzami waszemi zwilża swe włosy.
W światów kołowym wirze i ruchu
Niesiecie matkę, jak w miękkim puchu.
Łabędzie skrzydła — białe obłoki,
Ciemne zagadki — mgliste potoki,
Ranków, wieczorów złote połyski,
Trumienne mroki, krasne kołyski,
Ojców ostatnie niesiecie tchnienia,
A ich potomków pierwsze westchnienia.
