Strona:PL Jana Kochanowskiego dzieła polskie (wyd.Lorentowicz) t.1 071.jpeg

Ogrodziwszy sumnienie, ostatka czekajcie,
 A nazbyt tych wolności swych nie wyciągajcie.
Bo tam dalej rozpusta, wszeteczność, swawola;
 A kędy się to rodzi, nieszczęsna to rola.
Nie możecie przodkom swym dać żadnej przygany,
 Że stan duchowny jest tak bogacie nadany,
Bo to świętym umysłem i bacznie czynili,
 A szpytale dla was je samych założyli,
Aby Rzeczpospolita tę podporę miała,
 Skądby posługi godnym ludziom nagradzała.
Bo gdzie zapłaty niemasz cnocie albo złości,
 Tam się trzeba nadziewać^[1] prędkich odmienności.^[2]
Na toć waszy cnotliwi przodkowie patrzali,
 Kiedy swe majętności Kościołom dawali.
Lecz wy, nie wynalazłszy pierwej nic lepszego,
 Nie chcecie zgoła trzymać porządku dawnego.
Aza tego nie waszyż bracia używają?
 I was wiele stąd naprzód dobre mienie mają?
Aleście ten chleb sobie teraz ohydzili,
 A na skarby Korony raczej się rzucili.^[3]
Zabraliście jej wolność,^[4] którą zdawna miała,
 A ona (jako mówią) na koszu została.
I ubezpieczyliście naprzód dzieci swoje,
 Że mając wieczność^[5] albo dożywocie^[6] troje,

1. spodziewać się.
2. zmian.
3. mowa o królewszczyznach.
4. wolność działania.
5. majątek dziedziczny.
6. trzy starostwa.