Strona:PL Jana Kochanowskiego dzieła polskie (wyd.Lorentowicz) t.1 185.jpeg

A ludzkie myśli tem i owem bawi.
 Co błąd na jawi?^[1]
O błędzie ludzki, o szalone dumy:
Jako to łacno pisać się z rozumy,^[2]
Kiedy po woli świat mamy, a głowa,
 Człowieku zdrowa.
W dostatku będąc, ubóstwo chwalemy,
W rozkoszy żałość lekce szacujemy;
A póki wełny skąpej prządce staje,
 Śmierć nam za jaje^[3].
Lecz kiedy nędza, albo żal przypadnie,
Ali żyć nie tak, jako mówić, snadnie;
A śmierć dopiero wtenczas nam należy,^[4]
 Gdy już k’nam bieży.
Przecz z płaczem idziesz, Arpinie^[5] wymowny,
Z miłej ojczyzny? Wszak nie Rzym budowny,^[6]
Ale świat wszytek miastem jest mądremu
 Widzeniu twemu.
Czemu tak barzo córki swej żałujesz?
Wszak się ty tylko sromoty wiarujesz,^[7]
Insze wszelakie u ciebie przygody,
 Ledwe nie gody.
Śmierć, mówisz, straszna tylko niezbożnemu:
Przeczże się tobie umrzeć cnotliwemu

1. co jest błędem na jawie.
2. popisywać się rozumami.
3. za nic.
4. nas obchodzi.
5. mowa tu o Cyceronie, który pochodził z Arpinum.
6. pięknie zbudowany.
7. strzeżesz się.