Strona:PL Jana Kochanowskiego dzieła polskie (wyd.Lorentowicz) t.1 360.jpeg

I to czemu nic^[1]? jeśliże opatem.
Taki był Proteus, mieniąc się^[2] to w smoka,
To w deszcz, to w ogień, to w barwę obłoka.
Dalej co będzie? srebrne w głowie nici,
A ja z tym trzymam, kto co w czas uchwyci.

DO PANA.

 Bóg tylko ludzkie myśli wiedzieć może
I ku dobremu samże dopomoże;
Ale cokolwiek przeciwnego temu,
Dobrze nie padnie^[3], by więc najmędrszemu.
Wszytko wiesz, Panie, zgub, co przeciw tobie,
A zdarz, jako Pan, coś ulubił sobie.

DO GOŚCIA^[4].

 Gościu! własną twarz widzisz przeważnej^[5] Didony,
Obraz pozorny^[6], obraz pięknie wystawiony.
Takam była; ale myśl rózna od tej sławy,
Która mię zła potkała za me chwalne^[7] sprawy;
Bom Eneasza jako żywa nie widziała,
Anim w trojańskie burdy Afryki poznała,
Ale uchodząc łoża Jarby srogiego,

1. wzmocnione przeczenie (dzisiaj: nie)
2. przemieniając się.
3. nie powiedzie się.
4. przekład z Antol. greckiej (autor nieznany.)
5. odważnej, przedsiębiorczej.
6. okazały, świetny.
7. chwalebne.