Dokąd mi tedy mego żywota dostanie,
Głos mój Panu i lutnia śpiewać nie przestanie.
Tylko Jemu niech wdzięczne będą pieśni moje,
Bom ja wszytko położył w nim wesele swoje.
Bodaj wszyscy złośliwi zagubieni byli
Tak, żeby się na wieki już nie poprawili.
A ty, o duszo moja, daj cześć Panu swemu,
Dajcie wszytki narody winną chwałę Jemu.
Chwalcie Pana, Imienia Jego wzywajcie
I sprawy Jego światu opowiadajcie.
Jemu rym, Jemu służcie wesołe strony,
Jego cuda roznoście na wszytki strony.
Inszej chłuby nad Jego Imię nie macie,
Trwalszej radości prózno indziej szukacie.
Pana i twarzy Jego i sił szukajcie,
Cuda, które uczynił, w sercu chowajcie.
Chowajcie i naukę, o Abramowe
Potomstwo wiernych Jego i Jakobowe!
Pan nasz to jest Bóg prawy, Jego wyroki
Wiążą wszytek świat, jako w sobie szyroki.
Pomni na ligę[1] swoję i wszytki rzeczy
Ma w umowie zamknione na dobrej pieczy.
Co z Abrahamem zatarł,[2] co Izakowi
_t.3_195.jpeg&oldid=1859778){kind=link}