Strona:PL Janusz Korczak - JKD - Dziecko w rodzinie.djvu/120

i w tem kryje się coś brzydkiego, czego mu nie chcą czy nie mogą wyjaśnić.

 93. Dziwactwa życia towarzyskiego i dobrego ułożenia.
 Nieładnie jest kłaść palec w usta, dłubać w nosie, pociągać nosem. Nieładnie prosić, mówić: „ja nie chcę“, usuwać się, jak kto całuje, mówić: „nieprawda“. Nieładnie ziewać głośno, mówić: „mnie się nudzi“. Nieładnie się podpierać, pierwszemu podawać rękę dorosłym. Brzydko jest bujać nogami, trzymać ręce w kieszeni, oglądać się na ulicy. Nieładnie robić głośno uwagi i palcem pokazywać.
 Dlaczego?
 Te zakazy i nakazy płyną z rozmaitych źródeł, dzieci nie mogą pochwycić ich istoty i związku.
 Nieładnie jest biegać w koszuli i nieładnie pluć na podłogę.
 Dlaczego nieładnie jest siedząc odpowiadać na pytania dorosłych? Czy ojcu na ulicy też należy się kłaniać? Co robić, jeśli ktoś mówi to, co nie jest prawdą; naprz. wuj mówi: „ty jesteś dziewczyna“, a on chłopak; albo: „ty jesteś moja narzeczona“, albo: „ja ciebie od mamy kupiłem“, przecież to kłamstwo.
 — Dlaczego dla dziewczynek trzeba być grzecznym? — zapytał się mnie uczeń podczas dyktanda.
 — To ma znaczenie historyczne — odpowiedziałem.
 — Dlaczego napisałeś „wrucił“ przez u? — zapytałem się w parę chwil później.
 — To ma znaczenie historyczne — odpowiedział ze złośliwym uśmiechem.
 Na to samo pytanie jedna z matek odpowiedziała: