Strona:PL Janusz Korczak - JKD - Dziecko w rodzinie.djvu/16

 I nietylko cierpią, ale się szargają…
 Kim ma być?
 Bojownikiem, czy tylko pracownikiem, wodzem, czy szeregowcem? Czy tylko szczęśliwe?
 Gdzie szczęście, czem — szczęście? Czy znasz drogę? Czy są, którzyby znali?
 Czy podołasz?…
 Jak przewidzieć, jak osłonić?
 Motyl nad spienionym potokiem życia. Jak dać trwałość a nie obciążyć lotu, hartować a nie nużyć skrzydeł?
 Więc przykładem własnym, pomocą, radą, słowem?
 A jeśli odrzuci?
 Za lat 15 — ono wpatrzone w przyszłość, ty — w przeszłość. W tobie wspomnienia i nawyki, w niem zmienność i harda nadzieja. Ty wątpisz, ono oczekuje i ufa, ty się lękasz, ono bez trwogi.
 Młodość, jeśli nie drwi, nie wyklina, nie pogardza, zawsze pragnie zmienić wadliwą przeszłość.
 Tak być winno. A jednak…
 Niech poszukuje, byle nie błądziło, niech się wspina, byle nie upadło, niech karczuje, byle rąk nie pokrwawiło, niech się zmaga, byle ostrożnie — ostrożnie.
 Ono powie:
 — Ja mam inne zdanie. Dość opieki.
 Więc nie ufasz?
 Więc niepotrzebną ci jestem?
 Cięży ci moja miłość?
 Dziecko nieopatrzne, które nie znasz życia, dziecko biedne, dziecko niewdzięczne.

 6. Niewdzięczne.
 Czy ziemia wdzięczna słońcu, że świeci? Czy drzewo wdzięczne ziarnu, że z niego wyrosło? Czy słowik matce śpiewa, że go piersią grzała?