Strona:PL Janusz Korczak - JKD - Dziecko w rodzinie.djvu/26

 Oglądam usta, gardło — nie widzę nic.
 — Proszę mu dać pierś.
 Dziecko liże brodawkę wargami, nie chce ssać.
 — Ono się zrobiło takie nieufne.
 Wreszcie chwyta pierś, szybko, jakby z rozpaczą pociąga kilkakrotnie, puszcza ją z krzykiem.
 — Niech pan zobaczy: ono ma coś na dziąsełku.
 Patrzę po raz drugi, zaczerwienienie, ale dziwne: tylko na jednem dziąśle.
 — O, tu, coś czarnego, ząb czy co?
 Widzę: twarde, żółte, owalne, z czarną kreską na obwodzie. Podważam, porusza się, unoszę, pod niem małe wgłębienie czerwone z krwawemi brzegami.
 Wreszcie mam owo „coś“ w ręce: jest to łuska siemienia.
 Nad kołyską dziecka wisi klatka z kanarkiem. Kanarek rzucił łuskę, spadła na wargę, prześlizgnęła do ust, wpiła w dziąsło.
 Bieg mojej myśli: stomatitis catarrhalis, soor, stom. aphtosa, gingivitis, angina i t. d.
 Ona: ból, coś w ustach.
 Ja dwa razy czyniłem poszukiwania… A ona?…

 16. Jeśli niekiedy zdumiewa lekarza ścisłość i drobiazgowość obserwacji, to z drugiej strony stwierdza z równem zdumieniem, że matka częstokroć nie umie już nie zrozumieć, ale dojrzeć najprostszego objawu.
 Dziecko od urodzenia płacze, nic więcej nie widziała. Ciągle płacze!
 Czy płacz wybucha nagle i odrazu dosięga szczytu, czy zawodzenie żałosne stopniowo przechodzi w krzyk? Czy szybko się uspokaja, natychmiast po oddaniu stolca lub uryny lub wymiotach (czy splunięciu pokarmu) czy