Strona:PL Janusz Korczak - JKD - Dziecko w rodzinie.djvu/30

 19. Możebym i ja napisał sennik egipski hygieny dla użytku matek.
 „Trzy i pół kilo wagi przy urodzeniu, znaczy: zdrowie, pomyślność“.
 „Stołeczki zielone, flegmiste: niepokój, przykra wiadomość“.
 Możebym i ja ułożył skarbczyk miłosny rad i wskazówek.
 Ale przekonałem się, że niema przepisu, któregoby nie doprowadziła do absurdu bezkrytyczna krańcowość.
 Stary system:
 Pierś trzydzieści razy na dobę, naprzemian z „rycynką“. Niemowlę przechodzi z rąk do rąk, kołysane i bujane przez wszystkich członków rodziny, całowane przez wszystkie zakatarzone ciotki. Niosą do okna, do lustra, klaszczą, grzechocą, śpiewają, — jarmark.
 Nowy system:
 Co trzy godziny pierś. Dziecko, widząc przygotowania do uczty, niecierpliwi się, gniewa, płacze. Matka patrzy na zegar: jeszcze cztery minuty. Dziecko śpi, matka budzi, bo godzina wybiła; głodne odrywa od piersi, bo upłynęły minuty. Leży — nie wolno poruszyć. Nie przyzwyczajać do noszenia! Wykąpane, suche, syte, powinno spać. Nie śpi. Trzeba chodzić na palcach, okna zasłonić. Sala szpitalna, morga.
 Nie — myśl pracuje, a przepis nakazuje.

 20. Nie: „jak często karmić“, a: „ile razy na dobę“.
 Tak postawione pytanie daje matce swobodę: niech sama rozłoży godziny, jak lepiej dla niej i dla dziecka.
 Ile więc razy dziecko ssać powinno na dobę?
 Od czterech do piętnastu razy.
 Jak długo leżeć przy piersi?