Grano ten utwór pierwszy raz w r. 1888 na prowincji, w teatrze marjonetek; słynna premjera paryska była już tedy wznowieniem. Cowięcej, „dramat“ ten był sztubackim figlem; bohater zaś, potworny Ubu, — stylizacją postaci jednego z profesorów.
Aby już wszystko było mityczne w tym Królu Ubu, wszczęła się — w piętnaście lat po śmierci autora — kwestja, że Jarry nie jest prawdziwym autorem swojej sztuki: zupełnie jak o Szekspira! Tuż po pojawieniu się utworu w wydaniu książkowem w r. 1922, wystąpili dwaj bracia Morin, oficerowie artylerji, z rewelacjami. Kolegowali przed laty z Alfredem Jarry w gimnazjum w Rennes. Otóż, w ich klasie krążył cały cykl mniej lub więcej udatnych fantazyj na temat niepopularnego profesora Hebert, grubasa o świńskiej twarzy z dużemi wąsami, który jest prototypem Ubu. Co się tyczy samego Króla Ubu, napisali go jakoby oni, bracia Morin, i darowali Jarry’emu kajet z tekstem utworu. Jarry zmienił jedynie tytuł, który w oryginale brzmiał Polacy. Przy tej sposobności bracia Morin nie pożałowali sobie drwin z kry-
Strona:PL Jarry - Ubu-Król.djvu/27
Ta strona została przepisana.
