Strona:PL Jaworski - Wesele hrabiego Orgaza.djvu/211

meyera. Brzmi ona dosłownie: „Wyzwanie przyjmuję. Przybędę później. Tymczasowego zastępcę przysyłam świątobliwego brahmina Onczidaradhe. Przysposobić proszę cierniowe łoże i wieszadła na nogi. Havemeyer“. Gra się zaczyna. Urzędnik posadę stracił przezemnie. Zajmijcie się losem rodziny jego. Według tutujszej ustawy karnej, nieszczęsny złoczyńca za nadużycie służbowe (demi-monarchiczne, nienaganne państwo!) ukrzyżowany będzie głową na dół, nogami do góry.
 W ubiegłą sobotę bawili tu niemal niepostrzeżenie Lloyd George, lord Curzon, Briand, Poincaré, Herriot, Kemal Pasza, Benesz i Skirmunt. Ministrowie spraw zagranicznych Belgji i Włoch oraz cały szereg nieproszonych sterników zaprzyjaźnionych z nami państw przybyli po niewczasie, to jest po ubiciu targów przez Radę najwyższą. Yetmeyer został dopuszczony do sanhedrynu mocarstwowego. Przynajmniej w ten sposób, choć częściowo, naprawił nasz obywatel fatalny błąd upartej absencji Zjednoczonych Stanów Północnych we wszystkich sprawach, które rozstrzyga sam sobie kontynent. Ustalono zasady dla międzynarodowego kongresu religijnego, który będzie zwołany do Toledo na dzień 8. stycznia 1922 roku. Zaprosi hiszpański minister spraw zagranicznych, koszta pobytu kilku tysięcy delegatów poniesie Yetmeyer. Po raz pierwszy zasiądą do stołu obrad, jako równouprawnieni z innemi państwami, przedstawiciele Niemiec, Rosji, Austrji, Węgier i Bułgarii.