Strona:PL Jaworski - Wesele hrabiego Orgaza.djvu/301

wodnym, świetnym detektywem. Skrada się do budy, skąd okowy dźwięczą.
 — Co ma oznaczać gruba awantura zaimprowizowana dzisiaj popołudniu?
 — Sir, to zrządzenie najwyraźniejsze siły zwanej wyższą.
 — Forçe majeure z umowy spisanej przez nas, czy też interwencja samego nieba?
 — I pierwsze i drugie.
 — Już ci nie wystarcza niezachwiana pewność w twą ludzką przebiegłość. Do pomocy wzywasz nadziemską tajemność. Bzik religijny i ciebie opętał!
 — Źle byłoby z nami, gdybym nie pamiętał o nadzmysłowych naszych przeznaczeniach.
 — Dlaczego jednak derwiszowym cudem nad kasą się znęcasz?
 — Żelazna kasa już z samej natury jest ociężała a w dodatku jeszcze skrzętny nasz konkurent zbytnio ją napełnia.
 — To cię niepokoi? Czyż płacę zbyt skąpo?
 — Kasa pożywieniem stała się niezbędnem dla żarłocznej bestji, której człowieka chciano poświęcić. Wolałem potwora na razie ukoić stalową blachą nadzianą miljardem.
 — Nic nie rozumiem. Co z kasą się stało?
 — Aligator połknął.
 — Kto?
 — Krokodyl sahibie. Największy okaz, jaki z pośród płazów może kiedykolwiek w wyobraźni ludzkiej pojawić się nagle.