Strona:PL Jaworski - Wesele hrabiego Orgaza.djvu/343

der amorów również jest skrócony i uzależniony od męskiej batuty.
 Usiadła przy nim, usta mu wytarła. Na wznak się wyciągnął obezwładniony.
 — Teraz jest pan ładny. Wyraz nieprzytomny i bardzo zbolały urok posiada wprost niezrównany. Zwłaszcza sfałdowany przy ustach uśmieszek i oczodołów dwie groźne pieczary nadają twej twarzy piętno wypalonych i osmolonych ogromnych wspomnień. I widzę niezbicie: możesz być Orgazem, wspaniałym, wspaniałym!
 — Czy tylko wówczas, gdy będę tak leżał wódką zamroczony i zohydzony?
 — Cierpieniem zmożony i upokorzony ogromną przegraną.
 — Pocóż mię pocieszasz, gdy władzę straciłem i wyczuć nie mogę, ani też dokonać rozkosznej pieszczoty? Ciągoty po żyłach, jak ćmy uganiają, zziajane, przegnane i zebrać się w hufiec waleczny nie mogą.
 — Sił nagły opad bywa bardzo miły. I przyznam się panu, że omdlałego mężczyzny widok mocno mię zajmuje, zachwyca, podnieca.
 — Ach tak, więc zboczenie?
 — Proszę się nie ruszać, bo głowa rozboli i mdłości powrócą. Snu, który się zbliża, nie wolno odpędzać.
 — Pani się stara, ażebym oniemiał, oślepł i stężał.
 — Zachwycona będę, z góry przewiduję fizjo-