Strona:PL Jaworski - Wesele hrabiego Orgaza.djvu/432

 — Było wcześniej zdążyć.
 — Nie zdołałem jednak. Proszę wskazać drogę najkrótszą na przełaj i sprawa skończona...
 — Legitymacja?
 — Nie noszę przy sobie. Ale prawdę powiem skąd i kto jestem. Jam wiceminister komunikacji królestwa Sjamu.
 — No to co z tego? Choćbyś ministrem nawet był samym, musisz się cofnąć, jak powiedziałem i grzecznie czekać.
 — Bez legitymacji uprzejmości pańskiej nie mogę zdobyć? Posiadam przy sobie prawdziwy sjamski dowód osobisty, czyli ten oto parasol czerwony. Nie mam nazwiska, natomiast trzynasty numer w mym kraju został mi przyznany pośród nieśmiertelnych. Tę liczbę feralną odczytasz z łatwością na rączce kościanej mego parasola.
 — Paszport zagraniczny, nie totem pogańskie do kroćset djabłów!
 — Panie szanowny, racz się uspokoić i zadowolić tem, co posiadam!
 Wręcza dokument europejskiej władzy, która się mozoli, by wygięte druty rozpiąć na wietrze i zbadać znaczek na rękojeści kozikiem wyryty. Podsekretarz stanu do woreczka sięga zwisającego na smagłej piersi i garść wieprzu chów z niej wydobywa. Gniecie jagody w dłoni kostropatej i sok granatowy gorliwie zlizuje obwisłemi wargi.
 Ulicznego ładu galantom surowy zwraca parasolkę.