Strona:PL Jaworski - Wesele hrabiego Orgaza.djvu/467

zebraniu walnem, poświęconem Bogu, że dobroć ludzką, która gdzieniegdzie tuła się po ziemi, uzbroić należy w proreligijne, możne okrucieństwo. Innemi słowy faszyzm religijny postanawiamy i zakładamy. Uważamy zgodnie, że tylko w ten sposób można przeprowadzić, szybko i skutecznie, uroczysty powrót Boga między ludzi.
 II. Chcąc załagodzić zasadniczy konflikt, który nieopatrznie ktoś sprowokował między Kosmosem a mrowiem ludzkiem i chcąc perturbacjom dalszym, planetarnym, możliwie zapobiedz, przenosimy zgodnie naczelną cieplarnię tajemnicy wiary oraz ciągotek metafizycznych, „„Dancingiem“ zwaną, na biegun Północny, na schludną wyspę zmarzłych zapomnień i tlejącego twórczości wskrzeszenia. Kto chce się odrodzić, komu los podły już się nie uśmiecha, by był pochłonięty przez pustkę spółczesną, niechaj osiądzie w „Pałacu lodowym“, w tem arcydziele architektonicznem i bastardowem spowinowaconych, naczelnych konstrukcij, jakie zrodziły miljarderskie mózgi, jeden anglosaski i drugi latyński.
 III. Wszystkie te względy zważywszy razem, radę ogłaszamy, by zbiegowisko ludzi religijnych unikać zechciało zazdrości marnych, fatałaszkowatych, a przedewszystkiem czysto pekuniarnych. Pamiętać należy, że fundatorów, nader zawsze skorych do finansowania orgij nadzwyczajnych, nie brak nam dotąd. Gdy zaczną grymasić, gdy węża skryją w kieszeni ofiarnej, można tych ludzi łatwo ocyganić. Stąd też uznajemy, że nieporozumienie na tle rachunków za ambasadorski pociąg luksusowy między słowianinem, hrabią Majcherkiem a twórcą Dancinga, rozwiązać należy alternatywnie, więc następująco: zapłaci kto może i kto tylko zechce, albo nie zapłaci wogóle nikt nigdy. Niechaj zarządy kolei we Francji oraz Hiszpanji dumne będą z tego, że przypadkowo i wbrew swej woli wyświadczyć nam mogły przysługę drobną. Nie ma o czem gadać, jeżeli wreszcie, wśród setek tysięcy szarych pasażerów, raz jeden pojechał „na gapę“ ktoś taki, kto w celach istotnych zmaga się z przestrzenią. A zresztą,