Strona:PL Jaworski - Wesele hrabiego Orgaza.djvu/478

 — Rozkoszna wiedźma, przewrotna, wykrętna.
 — Ale za to później, wbrew mojej woli, niespodziewanie musiałam sobie uprzytomnić całą miłosną przygodę, każdy jej szczegół.
 — Aby mię szachować haniebną woltą przy niecnej szulerce.
 — Pfuj, jesteś brutal, kolekcjonerze. I płyciuch w dodatku. Zbliż twoje ucho tuż do ust moich. Owa noc pamiętna, gdy szalałam z lęku o twe bezpieczeństwo, owa noc przekorna, kiedy cię tuliłam i odpychałam, ślady miłości pozostawiła ta nocka we mnie. Matką wkrótce będę, a Orgaz... ojcem.
 — Przenigdy! Ja nie chcę!
 Zawył charkotem, jak dziki wieprzak, któremu podgardle rozpruł ostry oszczep. Aparat pod nosem do oddechania przetworzył nieco Havemeyera wrzask rozpaczliwy w obłąkańczy bełkot. Kolekcjoner chwycił misterne żetony z perłowej masy i na Ewarystę sztylecikami połyskującymi zalotną tęczą zamaszyście cisnął.
 Usłużny saddhus natychmiast podskoczył i z linoleum filigranowe zgarnia patyczki.
 Majcherek strofuje:
 — Ależ pan nerwowy. Kto też to widział, by do tego stopnia grą się roznamiętniać!
 — Takie uniesienie jest niewątpliwie symptomem niezdrowia i nie posiada najmniejszego związku z całą zabawą — usprawiedliwia swojego szefa hinduski fakir.