Strona:PL Jaworski - Wesele hrabiego Orgaza.djvu/70

 Człapiąc w grzązkim ile główną szosą do miasta podąża na jarmark.
 Bezbarwna świadomość z przekrwioną człowieka spotkała się myślą. Po raz pierwszy.
 Cisza. Cisza własna.
 Pot kroplisty...
 Mniej więcej w ten sposób wyobrażam sobie rozpoznanie swoich własnych zagadkowych pożytków przez zastosowanie okrucieństwa na jednostkach, które w skład wchodzą potężnych konstrukcij, a wykonaniu ich opór stawiają przez brak zrozumienia zawzięty.
 Gdy o Panu myślę, niepokój mną włada, gdyż właściwie nie wiem, jak do zrozumienia jego ostatecznie podejdę. Listem mym czynię naświetlenia próbę. Ponoć rzekomym nadmiarem rozpusty sam Pan niejednokrotnie się pysznił. (Uff!... i w tej dziedzinie inwencja niezbędna!) Lecz skoro zawiedzie już wszystko, komora moja okrutna chyba że oświetli... Wstęp do niej jednak tylko przez przypadek... Czy aby Panu zechce sprzyjać on właśnie?...
 Te i tym podobne trapią mię udręki. Dobrzeby więc było, gdyby przybyć Pan raczył jak najrychlej. Życie nie jest wcale tu drogie i za kwotę mizerną osiągnąć można pozory wykwintu. Zresztą dolar niezawodny połknie nawet tak zwalistego bizuna, jakim jest peseda obecnie.
 Dzisiejsza Europa, sir, to widowisko przepyszne i zjawa arcyzabawna. Wielkie kłębowisko bezhisto-