Ta strona została uwierzytelniona.
BAJKA VII.
DWIE SUKI.
Pewna Suka, nie wiedząc, gdzie podziać szczenięta,
Z płaczem (jako przystało na troskliwą matkę)
Póty błagała Sukę, swą sąsiadkę,
Aż zacna psina, miłosierdziem zdjęta,
Własne jej na czas jakiś oddała mieszkanie.
Wraca wreszcie. «Ach, cóż się z memi dziećmi stanie!
(Jęknęła Suka, lejąc łzy obłudy;)
To pędractwo ledwie chodzi:
