Ta strona została uwierzytelniona.
I wnet porwawszy dębczaka,
Dalejże panu Osłu wywijać po grzbiecie.
A ci, co nie odgadli oślego przebrania,
Mówili z podziwieniem: «Zkądże śmiałość taka,
Że kmotr Jan lwa srogiego do młyna zagania?»
Te słowa przydać się mogą
Niejednemu junakowi,
Co pobrzękując ostrogą
Mieni się wielkim rycerzem,
A męztwo jego stanowi
Mundur ze złotym kołnierzem.
KONIEC KSIĘGI PIĄTEJ.
