Strona:PL Jebb - Historya literatury greckiej.djvu/103

związany przez przyrzeczenie obłudnie mu wydarte.
 Eurypides był dramaturgiem wysoce malowniczym. W „Bachantkach” mamy dramat romantyczny o tak świetnej fantazyi, jakiej nie spotykamy u żadnego z greckich poetów prócz Arystofanesa; toż samo dotyczy „Jona.” Ta siła wyobraźni i patos zabezpieczają mu uznanie w świecie nowożytnym.
 46. Eschylos otrzymał po raz pierwszy nagrodę tragiczną w r. 484, Sofokles w 468, Eurypides w 442. Dramat ateński rozwinął się całkowicie w ciągu lat 50-ciu. Podobnież w Anglii cała wielka literatura dramatyczna powstała w przerwie między „Tamburlaine’m” Marlowe’a (1587) „Perkinem Warbeckiem” Forda (1634). Lecz obok szybkości rozwoju dwie cechy wyróżniają dramat ateński: jego oryginalność i jego zdumiewająca płodność. Dramat wszędzie powstawał samorzutnie i to nietylko wśród ludów indo-europejskich. Chińczycy nie zapożyczyli swego dramatu. Pobratymcy Greków w Indyach stworzyli dramata wysokiej wartości, lecz Grecy attyccy pierwsi uczynili dramat doskonałem dziełem sztuki. A 31 tragedyj, które do nas doszły, stanowią tylko ułamek obszernej literatury. Niejedna z najlepszych tragedyj, przechowanych do dziś dnia, była zwyciężona przez współzawodniczki, których nawet imiona zaginęły. Byli zapewne poeci tragiczni, którzy w opinii współczesnych stali prawie na równi z trzema wielkimi; do takich prawdopodobnie należał Agaton, przyjaciel Sokratesa i Platona.
 47. Komedya jest bliźniakiem tragedyi; rozwinęła się ona podobnież z kultu Dyonizosa, lecz później doszła do dojrzałości. Religia, spoczywająca na uosobieniach sił przyrody, uświęca zaró-