Strona:PL Jebb - Historya literatury greckiej.djvu/105

dzionych z Megary. Owe farsy megarskie, podobnie jak i sycylijskie, były zapewne przepełnione rozwlekłym dowcipem, który wydawał się nudnym humorowi attyckiemu. Po Suzaryonie nie słyszymy o żadnym wybitnym komedyopisarzu aż do Chionidesa z Attyki ok. r. 488.
 49. Komedya attycka przybiera formę artystyczną około r. 470. Arystofanes wymienia Magnesa, jako najwcześniejszego ze swoich poprzedników i opowiada, że pomimo zręczności swej nie mógł uzyskać przychylności niestałego tłumu. Kratinos był pierwszym (448 prz. Chr.), którego na szczyt „wyniosła fala sławy.” Krates był mu współczesny, podobał się Ateńczykom ogniem wyobraźni i „wyszukanymi pomysłami.” Eupolis, którego pierwsza sztuka wykonana była r. 429, smagał w satyrze również ostro, chociaż nie tak dowcipnie, jak jego współzawodnik Arystofanes, wady swego czasu. Jedną z najlepiej znanych jego sztuk była surowa napaść na zdemoralizowaną, grupę, która otaczała Alcybiadesa.
 50. Arystofanes urodził się prawdopodobnie około r. 448. Ojciec jego Filip posiadał własność w Eginie; niema więc powodu wątpić, że Arystofanes posiadał prawo do obywatelstwa ateńskiego, chociaż nieprzyjaciel jego, demagog Kleon, niejednokrotnie posądzał go o przywłaszczenie praw cywilnych. Sam opowiada nam, jak zrozumiał, iż staranne przygotowanie niezbędnem jest dla poety, który chce utrzymać stale względy Ateńczyków. Widział, jak poprzednicy cierpieli wskutek niestałości tłumu. Zasadą jego było, iż każdy powinien przejść przez szkołę wioślarza i sternika, zanim obejmie dowództwo statku. Lecz gdy mając lat 21 zajął swe stanowisko, utrzymał je do końca.