Strona:PL Jebb - Historya literatury greckiej.djvu/116

zdarzeniem przypadkowem, które je bezpośrednio spowodowało, nie szukając przyczyn głębszych. Nie mówi nic, lub bardzo mało o zmianach konstytucyjnych. Urok jego stylu powiększa dziecinna prostota; jest on uroczym powieściopisarzem. Opowieść jego płynie w stylu potoczystym; rzadko tworzy większe okresy. Często przerywa sobie, wstawiając przygodnie jakąś opowieść. Taką jest powieść o Hipoklejdesie, szlachetnym pretendencie do ręki córki księcia Klejstenesa, który uprzykrzył się swemu przyszłemu teściowi, tańcząc wobec całego towarzystwa, a w końcu stając na głowie. „Przetańczyłeś swoje małżeństwo, synie Tizandrosa” — powiedział Klejstenes, lecz Hipoklejdes odpowiedział: Hipoklejdes nie dba o nic. Stąd, powiada Herodot, poszło nasze przysłowie.
 9. Tucydides urodził się w r. 471, był synem Olorusa, obywatela ateńskiego. Olorus ów był prawdopodobnie wnukiem księcia Tracyi tegoż imienia, którego córka Hegezipile wyszła za Miltiadesa, zwyciężcę maratońskiego. Tucydides byłby w takim razie młodszym kuzynem męża stanu Cymona. Miał lat 40, gdy wybuchła wojna peloponezka (431). Od samego początku, jak sam powiada, przewidział Tucydides, iż będzie donioślejszą, niż którakolwiekbądź z dotąd stoczonych i śledził jej przebieg z zajęciem w zamiarze napisania jej historyi. Punktem zwrotnym jego życia był rok 424, ósmy rok wojny. Dowodził on wówczas flotą, ateńską w pobliżu wybrzeży trackich. Na wybrzeżu tem, naprzeciwko wyspy Tasos, znajdowały się kopalnie złota, należące do Tucydidesa. W czasie gdy Tucydides bawił z flotą u Tasos, dowódca spartański, Brazidas, zdobył Amfipolis, główne z miast ateńskich w tamtej stronie. Była to straszna klęska. Ateńczycy pozbawili Tucydidesa dowództwa.