Strona:PL Jebb - Historya literatury greckiej.djvu/124

usprawiedliwił czyn dużego chłopca, mającego krótki surdut, który zmusił do zamiany małego chłopca, mającego długi surdut.
 22. „Hieron,” jest dyalogiem, w którym Hieron II, tyran Syrakuz, zazdrości szczęścia prywatnego życia, poeta zaś Simonides maluje dobrodziejstwa, które wykonać może despota. Szkic „O polityce spartańskiej” zaleca gorąco surowe wychowanie Spartanów. Szkic „O polityce ateńskiej” nie jest dziełem Ksenofonta, lecz napisany był około r. 420 i wyraża sympatyą dla oligarchii. Jest to więc najdawniejszy z istniejących okazów prozy attyckiej. Rozprawa „dochodach Aten” daje rady, jak można je zwiększyć, a mianowicie: zwiększając liczbę płacących podatki cudzoziemców, lub wysyłając 10.000 niewolników do kopalni srebra w Laurium. Nie jest prawdopodobnie dziełem Ksenofonta, lecz została napisana ok. r. 346 w interesie tej partyi w Atenach, która twierdziła, że pokój z Filipem macedońskim zapewni rozwój handlowy miasta.
 23. Szkic „O sztuce trenowania koni” daje wskazówki co do wyboru koni, obejścia się z niemi, sposobów uczynienia kopyta twardem (Grecy nie kuli koni), oraz o jeździe konnej, w której nie używano strzemion. „Hipparchikos,” czyli przewodnik dla oficera jazdy, wykazuje surową taktykę owoczesną. Szkic „O polowaniu” rozpisuje się szeroko o polowaniu pieszem na zające; objawia się tu niemyśliwska skłonność do zabicia zwierzyny jakikolwiekbądź sposobem, lecz także znajduje się kilka ciekawych uwag o tresowaniu psów. Ksenofont nie jest wielkim artystą, lecz doskonałym pisarzem, posiadającym liczne wiadomości; znajomość znacznej części świata nie dopuszcza, aby jego przesądy wzięły górę nad zdrowym ro-