Strona:PL Jebb - Historya literatury greckiej.djvu/134

mówca r. 348. Naturalna jego wymowa, płynna, silna, niekiedy wspaniała, poparta była przez piękną postać i głos, którego użycia nauczyła go scena. W r. 346 dwa razy był posłem do Filipa. Mowa jego „przeciwko Tymarchowi” (345), który chciał oskarżyć go o nadużycie zaufania podczas poselstwa, piętnuje człowieka tego jako niemającego prawa przemawiać w zgromadzeniu z powodu występnego życia; mowa „O poselstwie” (343) w odpowiedzi swemu dawnemu koledze Demostenesowi, uzyskała mu z trudnością uniewinnienie. Po niepowodzeniu mowy swej „przeciwko Ktezifonowi” (330), zawierającej pracowite oskarżenie całego życia Demostenesa, oddalił się do Rodos. Geniusz, ujawniający się w wymowie jego, zaćmiony jest brakiem powagi i podniosłości moralnej.
 15. Likurg pochodził z arystokratycznej rodziny kapłańskiej, był dozorcą skarbu od 338–326. Znany jest jedynie z mowy „przeciwko Leokratesowi” (332), który uciekł z Aten zaraz po bitwie u Cheronei Oskarża go o zdradę w stylu pełnym podniosłego oburzenia i protestu w imieniu ducha społecznego, stylu, łączącym siłę Antifona z bogactwem Izokratesa.
 16. Mamy jednę tylko całkowitą mowę Hypereidesa „za Euxenippem” (330), wykazującą powszechną wiarę w sny zsyłane przez boga tym, którzy śpią w jego świątyni. Urywki „Mowy pogrzebowej” na cześć Leostenesa i jego towarzyszy, poległych w wojnie lamińskiej (322); mowy „przeciwko Demostenesowi” w roku 324, gdy oskarżony był o przyjęcie daru od Harpalosa, skarbnika Aleksandra, oraz mowy „za Likatronem,” którego oskarżał Likurg (przed 349), znalezione zostały w papirusach egipskich. Hipereides łączył patos z wytwornym dowcipem i wdzię-