Strona:PL Jebb - Historya literatury greckiej.djvu/156

skiego literatury greckiej trwa do upadku rzeczypospolitej rzymskiej.
 18. Polibiusz jest największym historykiem greckim po Herodocie i Tucydidesie. Stoi on na pograniczu iniędzy dobą aleksandryjską a tą literaturą, która czerpała natchnienie z Rzymu. Urodził się około r. 210; umarł r. 128. Rzadko zdarzało się, iżby tak obfite doświadczenie polityczne nagromadzone było w ciągu jednego życia ludzkiego. Młodość jego przypada na dobę, gdy liga miast achejskich czyniła ostatnie wysiłki w walce przeciwko najazdowi rzymskiemu. Zaznajomił się wtedy z najdawniejszym przykładem rządu związkowego, to jest związku państw zachowujących samodzielność w sprawach domowych, lecz ulegających wspólnej władzy w tem, co dotyczy stosunków ogólnych. Ojciec jego, Likortas, był dowódcą ligi. Gdy Rzymianie zwyciężyli Perseusza, króla Macedonii, Polibiusz był jednym z tysiąca Achejczyków wziętych do Rzymu; mieszkał on w domu Pawła Emiliusza i zaprzyjaźnił się z synem jego Scypionem Młodszym. Po 17 latach uzyskał on uwolnienie innych Achejczyków. Razem ze Scypionem był przy zburzeniu Kartaginy w r. 146 i widział spalenie Koryntu w tym samym roku. Miasta achejskie stały się wtedy zdobyczą Rzymu, a Polibiuszowi powierzono ułożenie nowej konstytucyi (145). Zasłużył na wdzięczność współrodaków, tak, iż stawiano mu posągi.
 19. „Historya” jego w 40 księgach opowiada o podbojach rzymskich od r. 264 do 146. Zachowało się tylko 5 pierwszych ksiąg i wyciągi lub urywki z pozostałych. 1) Księgi I i II stanowią wstęp, nawiązują się one do historyi Timeusza, która kończyła się na r. 264; opisują przeważnie pierwszą wojnę punicką (263–241) i ligę achaj-