1. Za panowania rzymskiego język i literatura grecka rozpowszechniły się po całym ucywilizowanym świecie. W wielkich miastach powstały uniwersytety. Uznani przez państwa nauczyciele czynili sławnemi szkoły Aleksandryi i Antiochii, Tarsu i Rodosu, Pergamu i Bizancyum, Aten i Rzymu, Marsylii i Lionu. Urozmaicona literatura hellenizmu w ciągu 5 stuleci od Augusta do Justyniana obejmuje 4 wielkie działy: historyę z pomocniczemi naukami: biografią i geografią; erudycyę, obejmującą gramatykę, krytykę, archeologię i mieszaniny literackie; retorykę, jako teorye i jako praktykę, z pokrewnemi formami prozy ozdobnej, jak nowele, dyalogi i listy; filozofię, reprezentowaną głównie przez stoików i neo-platoników. W dziedzinie poezyi ruch był nieznaczny.
2. Historya. Dioniziusz z Halikarnasu (25 prz. Chr.) w Archeologii” swojej, t. j. dawnej historyi Rzymu do r. 264, usiłował napisać wstęp do Polibiusza. Utrzymywał on na podstawach fantastycznych, ze Rzymianie, zasługujący na to, aby panować nad światem, nie są barbarzyńcami, lecz pochodzą od Greków. Przechowały się księgi od 1 do 10, doprowadzone do r. 450, oraz urywki z księgi 11. Lepsze są jego pisma historyczne,
Strona:PL Jebb - Historya literatury greckiej.djvu/159
Ta strona została przepisana.
Strabo (18 po Chr.), Pauzaniasz (160 po Chr.). — II. Erudycya: Ateneusz (190 po Chr.). — III. Retoryka i powieść: Lukian (160 po Chr.), Libaniusz (350 po Chr.), Heliodor (390 po Chr.). — IV. Filozofia: Stoicy: Epiktet (90 po Chr.), Marek Aureliusz (170 po Chr.); Neo-platonizm: Plotinus, Porfiriusz i Jamblichos (250–300 po Chr.); Szkoła ateńska: Proklus (450 po Chr.). — V. Poezya: Babrius (40 po Chr., Oppian (180 po Chr.), Nonnus, Kwintus ze Smirny (400–450 po Chr.), Muzeus (500 po Chr.). — Poezya mistyczna. — Antologia. — «Przepowiednie Sybillińskie».
