Strona:PL Jebb - Historya literatury greckiej.djvu/166

 12. Cesarz Julian (331–363) zasługuje na wzmiankę tutaj, mniej z powodu przechowanych mów jego, niż dla utworów satyrycznych. W „Cesarzach czyli Uczcie” daje w formie dyalogu krytykę swoich poprzedników, w której podnosi Marka Aureliusza, a poniża Konstantego, „Mizopogon czyli Brodonienawistnik,” jest satyrą na lud Antyochii, który podczas pobytu Juliana w tem mieście obraził jego opinie, a nawet drwił z jego brody.
 13. Powieść grecka powstała w dobie Augusta i przedstawia dwa kierunki. Jeden z nich, czysto grecki, ma za przedstawiciela Ksenofonta z Efezy (prawdopodobnie około 360), autora miłosnej historyi, której bohaterami są Antia i Habrokomes, pod tytułem „Opowieść o Efezie,” oraz autora prześlicznej sielanki, „Dafnis i Chloe” — Longusa. Drugi zostaje pod wpływem powieści indyjskiej, oddziaływającej przez Syrye. Najlepszym przedstawicielem jego jest Heliodorus (390). „Opowieść o Etyopii” maluje przygody Charyklei, kapłanki delfickiej i Teagenesa, Tessalijczyka, z którym ona ucieka do Egiptu. Po wielu niebezpieczeństwach i rozłącza niach dosięgają Etyopii, a w chwili, gdy mają być zabici na ofiarę słońcu i księżycowi, ujawnia się, że Charykleja jest córką króla etyopskiego, która cudem urodziła się białą. Połączeniu kochanków towarzyszy zaprowadzenie bardziej ludzkiej religii. Achilles, Tatius i Charyton są naśladowcami Heliodora.
 14. Pod nazwiskiem Alcyfrona doszły do nas 3 księgi zmyślowych „Listów,” napisanych z werwą w sztucznym stylu attyckim (ok. 180). Należą one do rodzaju bardzo popularnego na po-