Strona:PL Jebb - Historya literatury greckiej.djvu/172

stycznych formuł. Większa część z nich jest późniejsza od r. 350.
 23. Antologia grecka jest zbiorem epigramatów i krótkich poezyj za okres blizko 1000-letni: od Simonidesa z Ceos (490 prz. Chr.) do VI stulecia po Chr. Maksimus Planudes, mnich konstantynopolitański (1330) utworzył zbiór opierający się na podobnym zbiorze Agatiasa z r. 550. Był to jedyny zbiór znany do r. 1600, w którym odkrytą została inna antologia grecka, ułożona przez Cefalosa około r. 920. Znana ona jest pod nazwą palatyńskiej, gdyż znaleziona została w bibliotece Palatynatu. Zestawienie wykazało, że Planudes tylko skrócił i zmienił porządek tego zbioru. Obejmnje on cały zakres interesów ludzkich: miłość, sztukę, żal za umarłymi.
 24. Dawni pisarze chrześcijańscy cytują niekiedy Wyrocznie sybilińskie, uważając je za prawdziwe wyrzeczenia prorokini pogańskiej, która niekiedy stawała się mimowolną zwiastunką prawdy boskiej. Imię Sybilli dawano w Grecyi istotom natchnionym, mieszkającym w rozmaitych miejscowościach. Mozaika na podłodze katedry w Syena przedstawia cały szereg znakomitych sybill i służy za dowód uznania, jakiem cieszyły się owe organa objawienia pogańskiego w dawnym kościele, o czem świadczy także starodawny hymn „O gniewie pańskim,” łączący imiona Sybilli i Dawida. Księgi sybilińskie w Rzymie miały być dane Tarkwiniuszowi przez Sybillę; senat zasięgał z nich wiadomości w trudnych wypadkach. Zniszczył je pożar w r. 82 prz. Chr. Nowy zbiór został ułożony z ksiąg sybilińskich, przechowanych w innych miejscach. Zbiór ten został spalony za panowania Honoriusza (395–423). Istniejące „Wyrocznie” w heksametrach greckich pisane są przez