Strona:PL Jebb - Historya literatury greckiej.djvu/26

 6. Tu wraca opowieść do Odysseusza. Bóg Hermes przynosi Kalipsie rozkaz Jowisza, aby uwolniła Odysseusza, co też ona czyni. Bohater nasz odpływa z jej wyspy na tratwie, którą sam dla siebie sporządził. Dawny jego nieprzyjaciel, Posejdon, śledzi go i posyła burzę, która rozbija jego tratwę. Lecz bogini morza, Ino, daje mu czarodziejską łódź, która unosi go i bezpieczny dosięga wyspy Feaków, bogatego i szczęśliwego ludu, zbliżonego do bogów, złożonego ze znakomitych marynarzy, których sady przynoszą owoce w ciągu całego roku. Król ich Alcynous przyjmuje go gościnnie, Odysseusz zaś opowiada mu swoje dziwne przygody: jak (przed przybyciem na wyspę Kalipso) on i towarzysze jego zwiedzili wyspę Cyrcei, która zamieniła w wieprzów wszystkich, prócz Odysseusza; ocalił się on przy pomocy czarodziejskiej trawy moli i zmusił czarownicę do przywrócenia ludzkiej postaci swoim towarzyszom; jak przepływali wzdłuż wybrzeży słodko śpiewających syren, oraz między Scyllą a Charybdą; jak następnie wszyscy towarzysze jego zginęli wskutek tego, że zabili święte woły boga słońca.
 7. Okręt Feaków zabrał Odysseusza i odwiózł na wyspę Itake. Wierny jego pasterz Eumeusz nie poznał go, gdyż Atene przemieniła Odysseusza w żebraka, lecz stary pies Argus poznaje swego pana po dwudziestoletniej nieobecności, porusza ogonem, tuli uszy za zbliżeniem żebraka i umiera u jego stóp. Tymczasem Telemak wraca z poszukiwań swoich. Atene odsłania mu incognito ojca, i ojciec razem z synem układają plan zemsty nad starającymi się. Odysseusz, wciąż jeszcze przebrany, widzi się z Penelopą pod pozorem, że przyniósł wieści od jej męża, lecz o mało nie zostaje poznanym przez starą piastunkę swoje, Eu-