że wątpliwem. U Platona nazwa homerydów stosuje się, jak się zdaje, do studyujących Homera.
17. Dawniejsza historya poematów homeryckich. Zarówno „Iliada” jak i „Odyssea” powstały na jońskiem wybrzeżu Azyi Mniejszej, a stamtąd przeszły do Grecyi właściwej. Spartańczycy zapewniają, że ich prawodawca Likurg pierwszy przyniósł do Grecyi całkowity egzemplarz poematów, który nabył od Kreofilidów, rodziny poetyckiej w Samos. Ateny były jeszcze nieznaczącem miastem, kiedy „Iliada” była ułożona: poemat ten wymienia je tylko raz jeden, jako dobrze zbudowane miasto,” a jedyny wojownik ateński wymieniony w nim po imieniu jest zupełnie nieznaczący. Wszakże nie w Sparcie, lecz w Atenach zamiłowanie i troskliwość o poematach ujawniły się po raz pierwszy w Grecyi właściwej. Tradycya owej troskliwości odnosi się do VI stulecia prz. Chr., a wiąże się z imionami prawodawcy Solona, tyrana Peizistratesa i syna jego Hipparcha[1]. Peizistrates w ostatnim okresie swego panowania (537–527 prz. Chr.) miał polecić kilku uczonym, na czele których stał poeta Onomakrites, zebranie poematów Homera. Przypuszczają powszechnie, że teksty „Iliady” i „Odyssei” istniały wówczas na piśmie, lecz że były znacznie uszkodzone wskutek zwyczaju recytowania krótkich ustępów bez względu na ich związek. Obok tych dwóch poematów wiele innych poematów epickich i urywków przypisywano Homerowi. Przypuszczalnem zadaniem owej komisyi uczonych było zgromadzenie wszystkich owych poematów Homera w jedną całość. Cała wszakże historya ta spo-
- ↑ Stosownie do wątpliwej tradycyi Solon nakazać miał, aby recytowanie Homera odbywało się według uznanego tekstu (hypobole); Hipparch, aby odbywały się w prawidłowym porządku (hypolepsis).
