Strona:PL Jebb - Historya literatury greckiej.djvu/44

służyły za kopalnię tematów dla rzeźbiarzy i artystów attyckich.
 27. Humoreski homeryckie. Niektóre drobiazgi humorystyczne występowały pod nazwiskiem Homera jedynie dlatego, że napisane były w stylu epickim jońskim. Dwie z nich były słynne. „Margites” („Głuptas”) był poematem humorystycznym o głupim „Janku do wszystkiego,” nawpół zniewieściałym, nawpół chełpliwym, który „umie wiele rzeczy, lecz wszystkie źle.” Doszło nas niewiele wierszy z tego utworu, datującego się prawdopodobnie z r. 700 przed Chr., a który Arystoteles uważa za pierwszy zawiązek komedyi. „Bitwa żab z myszami Batrachomyomachia”), z której pozostało około trzechset wierszy, przypisywana była Pigresowi, bratu Artemizyi, królowej Halikarnasu, która odznaczyła się w armii Kserksesa. Lecz prawdopodobnie należy ona do schyłku literatury greckiej; niektórzy umieszczają ją około 160 r, prz. Chryst. Była to jedna z pierwszych i najpopularniejszych parodyj starożytności.
 28. Hezyod. Obok Homera tradycya grecka wymienia drugiego wielkiego poetę, jako założyciela szkoly epickiej. Był nim Hezyod. To, co wiemy o życiu jego, zawdzięczamy głównie poematom, które mu przypisują. Ojciec jego Dios przybył z Cyme, miasta eolskiego w Azyi Mniejszej do dawnej ojczyzny eolskiej w Grecyi właściwej i osiadł na wyniosłej miejscowości we wsi Askra niedaleko od góry Helikon w Beocyi. Powodem tego miało być ubóstwo. Nie miał może powodzenia w ruchliwem handlowem mieście Azyi Mniejszej, więc postanowił wrócić do życia rolniczego w dawnym kraju, gdzie zapewniony miał byt. Hezyod narzeka, że Askra była „ponurą